Pergaminy

Wśród dokumentów pergaminowych Archiwum Saint Genois do najcenniejszych należą:

• Dwie księgi, tzw. poszyty, w których zebranych zostało w sumie 18 dokumentów pergaminowych, liczne dokumenty papierowe oraz odpisy różnych archiwaliów z lat 1429-1787, które stanowiły potwierdzenie szlacheckiego pochodzenia i legitymowanego następstwa kolejnych generacji rodu Saint Genois. Dokumenty te charakteryzują się różnorodnością stylów pism stosowanych w kilku europejskich krajach na przestrzeni paru wieków, oraz wieloma językami, wśród których dominuje łacina, język francuski i niemiecki. Te genealogiczne dowody potwierdzające średniowieczne pochodzenie swej rodziny zebrał i polecił zszyć i oprawić w formie księgi (stąd archiwalna nazwa „poszyt”) hrabia Józef Saint Genois, z belgijskiej odnogi rodu. (sygn. P 19 i 20.) Na ich podstawie opublikował w 1788 roku we Wiedniu drukowane dzieło z licznymi miedziorytami, zatytułowane „Inventaires des Contracts de Mariages, Testamens et Adition D’Heritages, deposes a la Table du Droit du pays de la Basse-Autriche á Vienne… “. (sygn. 55.)
• Potwierdzenie z 1628 roku darowizny księżnej cieszyńskiej Elżbiety Lukrecji pola oraz dwóch stawów w Bażanowicach dla cesarskiego radcy Maksymiliana Pröckla von Procksdorfu, przyszłego teścia Filipa Saint Genois. Dokument ten opatrzony został pieczęcią księżnej i jej autografem.(sygn. P 3.)
• Niezwykle efektowny dyplom w formie oprawionej w czerwony aksamit księgi pergaminowej, którym w 1827 roku cesarz austriacki Franciszek I, podwyższył ze stanu baronowskiego do dziedzicznego stanu hrabiowskiego Ludwika Filipa Saint Genois d’Anneaucourt i polepszył (czyli dodał nowe elementy) dotychczasowy rodowy herb. Herb ten został na jednej ze stron odmalowany przez tzw. Briefmalera (malarza dyplomów oraz herbów) i opatrzony charakterystycznym opisem: „W polu czerwonym krzyż ukośny św. Andrzeja błękitny z bordiurą srebrną, w środku i skrajach jego ramion pięć róż srebrnych. Między górnymi ramionami krzyża herb rodowy – w polu błękitnym pas złoty, na którym trzy kule błękitne w pas (żytnie bochny chleba), nad i pod nim po trzy kule srebrne w pas (pszenne bochny chleba). Nad tarczą korona hrabiowska o dziewięciu perłach (starsza), nad nią hełm turniejowy z koroną szlachecką. Z hełmu zwiesza się płaszcz aksamitny czerwony podbitym futrem srebrnym, obramowany frędzlami złotymi i podwiązany sznurami złotymi z chwastami. W klejnocie dwa skrzydła, prawe błękitne, lewe czerwone, między którymi gałązka zielona z kwiatami konwalii srebrnymi. Trzymacze: dwa lwy złote z drzewcami łapach, na których chorągwie z godłem herbowym.” Dokument ten opatrzony został majestatyczną pieczęcią cesarza z czerwonego wosku, umieszczoną w mosiężnym giloszowanym pudełku, zawieszonym na złotym sznurze, zaś cały dyplom spoczął w pudle z ocynkowanej blachy z pojemnikiem na pieczęć. (sygn. P 14.)
• Dyplom szlachecki dla Jakuba Henryka Dworzaka, nadregenta Komory Cieszyńskiej, z malunkiem herbu, nadany w 1740 roku przez księcia cieszyńskiego Franciszka III, przyszłego cesarza i męża Marii Teresy Habsburżanki. Do stanu szlacheckiego wyniósł on Dworzaka, jako książę lotaryński, stąd dokument ten posiada oryginalną formę pergaminowej księgi i sporządzony został w języku francuskim. Trafił on do hrabiowskiego Archiwum przez syna Jakuba Henryka – Franciszka Dworzaka, którego żoną była Józefa Saint Genois. (sygn. P 7.)
• Namalowane z niezwykłą starannością na dużym arkuszu pergaminu drzewo genealogiczne związanej pokrewieństwem z hrabiami Saint Genois rodziny baronów von Astfeld und Widrzi z 1779 roku. Był to jeden z najbardziej zniszczonych pergaminów, który odzyskał swój dawny wygląd po żmudnych zabiegach konserwatorskich. (sygn. P 11.)
• W związku z pełnionymi przez członków rodu Saint Genois funkcji w Zakonie Kawalerów Maltańskich, tzw. Joannitów, zachowały się dwa dokumenty pergaminowe z 1834 i 1838 roku, w którym wielki mistrz zakonu Karol Candida nadał Filipowi i Maurycemu Złoty Krzyż Joannitów (Maltański). Nadania te opatrzone zostały rzadkimi pieczęciami odlanymi w ołowiu, tzw. bullami. (sygn. P 15 i 18.)